Context We lopen een tijdje mee in deze organisatie, waarin steeds duidelijker wordt wat er verbeterd moet worden. Steeds meer benoemen ze dat ook. Of beter gezegd: wat de collega’s zouden moeten verbeteren. Met een groep leidinggevenden bespreken we dit patroon. Iedereen knikt instemmend, heel herkenbaar allemaal. Daar zouden de teamleden inderdaad mee moeten stoppen, […]
Context
We lopen een tijdje mee in deze organisatie, waarin steeds duidelijker wordt wat er verbeterd moet worden. Steeds meer benoemen ze dat ook. Of beter gezegd: wat de collega’s zouden moeten verbeteren.
Met een groep leidinggevenden bespreken we dit patroon. Iedereen knikt instemmend, heel herkenbaar allemaal. Daar zouden de teamleden inderdaad mee moeten stoppen, en eerst naar zichzelf kijken. Wat een verschil zou dat maken zeg, als alle teamleden dat zouden doen.
Ineens valt er een kwartje en roept één van de leidinggevenden uit:
‘Ha, maar dan begin het dus ook bij mij. Ik moet dan dus ook niet zeggen wat mijn teamleden anders moeten doen, maar bedenken wat ík anders moet doen!’
Fractaal van het patroon
De fractalen van het oude patroon, benoemen wat een ander moet doen, zijn duidelijk.
Maar hier lijkt iets nieuws te ontstaan: de hand in eigen boezem. De druk en de last bij jou voelen, en daarmee iets gaan doen. Deze uitroep is een fractaal van het nieuwe, gewenste patroon.
We zijn benieuwd of we de komende tijd meer uitingen van dit nieuwe patroon gaan zien. Voor nu is het vooral zaak om dit nieuwe gedrag te verstevigen. Door er goed aandacht op te vestigen, samen te onderzoeken of en hoe dit inderdaad een fractaal van het nieuwe patroon is. En daarmee op positieve wijze stil te staan bij wat hen zelf te doen staat.
Een dag later krijgen we een berichtje van een andere MT-lid: ‘Ik ben wel aan het denken gezet…. in hoeverre dragen wij als MT bij aan dat patroon, door alsmaar te benoemen wat teamleden moeten veranderen…?’
Zo’n berichtje stemt hoopvol!
Lees ook het Fractaaltje:
‘Niet zelfredzame medewerkers bij evacuatie hier verzamelen’