Veel te vaak mislukken goede veranderpogingen. Ze lijken goed doordacht, lijken te kloppen en iedereen lijkt zich eraan gecommitteerd te hebben. Het lijkt…. en blijkt in de praktijk toch anders. In vooroverleg met een klant speelde dit ook. Het gaat over een spannende projectbijeenkomst. Een team waarin een hoop wrevel tussen twee partijen ontstaan is, […]
Veel te vaak mislukken goede veranderpogingen.
Ze lijken goed doordacht, lijken te kloppen en iedereen lijkt zich eraan gecommitteerd te hebben.
Het lijkt…. en blijkt in de praktijk toch anders.
In vooroverleg met een klant speelde dit ook. Het gaat over een spannende projectbijeenkomst. Een team waarin een hoop wrevel tussen twee partijen ontstaan is, en onbegrip over hoe het kan zijn zoals het nu is: beide partijen blijven steken en komen niet nader tot elkaar.
Ze weten ook niet goed hoe hard grenzen nu echt zijn, of er alternatieven zijn, wat het betekent als ze er niet uit komen, etcetera.
Als buitenstaanders stellen we veel vragen vanuit de onderliggende vraag “wat moet er waar zijn?”. Wat moet er waar zijn voor beide partijen om te reageren zoals ze reageren? We gaan er van uit dat mensen doen wat ze doen, omdat ze daar (voor hen) hele goede redenen voor hebben. Daar kunnen wij iets van vinden, maar dat verandert er niets aan.
En nu juist met dat gegeven gaan wij aan het werk: wat zouden die redenen zijn; wat is er waar voor een ieder? We stellen de opdrachtgever, en later ook het team, vragen die gaan om het verhelderen van ‘hoe het is’. Niet vanuit onze optiek als buitenstaanders (niets makkelijker dan een analyse maken vanaf de zijlijn), maar juist vanuit hun eigen optiek.
Wat zit er achter hun gedrag, hun reacties? Wat maakt dat ze doen wat ze doen?
Want dat is de realiteit waarmee we te doen hebben. De realiteit bijvoorbeeld dat er echt niet meer budget is, de realiteit dat er echt niet meer fte’s bij gaan komen. En ook de realiteit dat men het gewoon echt niet goed genoeg vindt, of dat er nu simpelweg teveel taken en eisen zijn om binnen de tijd aan te kunnen.
Het is verrassend hoeveel het oplevert om ‘gewoon’ met deze realiteit te werken. En daar vanuit het blikveld ook wat verder op te rekken naar de consequenties daarvan. Als we er niet uit gaan komen, wat gebeurt er dan eigenlijk?
Het klinkt zo simpel, ‘werken met wat er is’, en als we daar eenmaal op uitgekomen zijn, is het dat ook!
Alleen de weg er naartoe vergt het nodige doorzetten en helder blijven denken.
Een klant van ons zei ooit “jullie weten de vinger precies op de zere plek te leggen, en vertalen dat in praktische oplossingen”.
