‘Eindelijk werken we echt samen’ – de kracht van twee kleine woorden

“Nee, we zijn helemaal niet een niche-speler, want wat wij doen, doen onze concurrenten ook.”

Vakkundig schiet Peter de suggestie van zijn mede MT-lid Sascha lek.

Pfffffff… Daar gaat haar idee.  Als een ballonnetje. Samen met haar motivatie om nog een idee te opperen. 

Niet alleen houdt Sascha hierna wijselijk haar mond, ook alle goede onderdelen van haar suggestie zijn verdwenen.

We zijn terug bij af. We komen geen steek verder met de visie van het MT op de groei die de sales organisatie zo graag wil realiseren. Ondanks een intussen mooi compleet Business Model Canvas, met groeidoelstellingen, heeft het MT nog steeds onvoldoende beeld bij hoe ze dit gaan aanvliegen.

Het gesprek verloopt moeizaam.

Het komt vooral op mij, als facilitator, neer om door te vragen.

“Wat spreekt je wel aan in wat Sascha zegt?”

Bedenkelijke gezichten.

“Hoezo? Dit is het toch niet? Wat me wel aanspreekt, dat weet ik niet hoor”.

Tijd om in te grijpen.

Ik besluit de MT-leden te confronteren met de gevolgen van hun eigen gedrag. Hoe ze zichzelf vast zetten door hoe ze met elkaar communiceren. Want zo komen ze niet verder.

“Merken jullie hoe jullie elkaars bijdragen vakkundig afserveren?” vraag ik.

Ineens zit iedereen overeind.

Het eerste weerwoord laat niet lang op zich wachten:

“Ja maar ik moet toch zeggen wat ik er van vind?”, zegt Joris.

Daar heeft hij volkomen gelijk in. We hebben het zelfs nog afgesproken vanochtend: draag bij, geef je mening.

“Wat we ook hebben afgesproken, is dat we gebruik maken van elkaars ideeën en bijdragen. En dat gebeurt nu niet. ”

Sascha erkent meteen hoe ze zich inderdaad niet meer erg geroepen voelt om nog iets te roepen, nadat de anderen het zonder scrupules van tafel veegden. Peter schrikt een beetje. Dan lacht hij zijn bekende brede grijns: “Ja, dat doe ik eigenlijk wel hè?”

We spreken af om vanaf nu iedere keer dat iemand een reactie geeft, de zin te starten met “Ja, en…”.

Het zijn twee woorden die een wereld van verschil maken. Ja. En.

Hoe dat kan, vraag je je af?

Het woord “ja” ligt aan de basis van alle innovatie, groei en ontwikkeling. 

Zoals collega Marcoen Hopstaken zo mooi verwoordde tijdens zijn Pecha Kucha over het belangrijkste woord in de geschiedenis: “overal waar iets nieuws ontstond, was iemand die ‘ja’ heeft gezegd.” In improvisatietoneel is het een van de belangrijkste basisafspraken: neem aan wat je van de ander krijgt (ja) en bouw daar op voort. Dan ontstaat creativiteit. Dan blijft iedereen aangehaakt.

Het woord “en” is minstens zo belangrijk.

David Grove, grondlegger van Clean Language (Zuiver Communiceren), sprak over de ‘Ode to And’.

Door ‘en’ te gebruiken erken je al het vorige. Je bouwt voort op de flow van het gesprek. Je laat zien dat je de ander hoort. Haar idee respecteert. Meeneemt. En hoe het jou weer helpt om nog op meer ideeën te komen.

Begin je zin met “Ja, en…”. Zo laat je merken dat je alles meeneemt wat je collega zei, erken je wat er gezegd is EN bouw je erop voort.

De MT leden pakken het snel op. Alle “nee, want…” vervangen ze door “ja, en…”. Met maar een klein beetje hulp van mij nog. Ze lachen hartelijk om zichzelf als ze zich weer betrappen. Knap hoe ze dit doen.

Binnen vijf minuten verandert het gesprek drastisch.

Van een leeglopende luchtbel in een energieke en positieve draaikolk.

Iedereen haakt aan. Alle MT leden dragen bij.

Van een traag en stroperig gesprek, komen ze terecht in een enthousiaste brainstorm. Ze praten zeker twee keer zo snel als voorheen. Ik zie lichtjes in de ogen van Joris verschijnen als er weer een nieuw idee over tafel gaat.

Sascha merkt op: “het lijken alleen twee woordjes, maar ik moet ook echt anders naar de anderen luisteren. Niet zo alleen maar met mijn eigen idee bezig zijn. We doen het nu echt samen. Eindelijk.”

We sluiten de dag af met een nieuwe visie.

Een beeld waarin iedereen zich kan vinden. Waar ze enthousiast over zijn. Waar ze zich allemaal mee verbonden voelen. Want iedereen heeft bijgedragen.

Directeur Joris besluit: “Wat een eye-opener. Hoe twee kleine woordjes zoveel verschil kunnen maken!”.