Het Sinterklaasjournaal. Verplichte kost met twee kleine jongetjes in huis. Ik kan niet nalaten om mee te kijken. Zou het allemaal wel goed komen met de cadeaus dit jaar? En hoe gaat het met Pietje Verliefd? Die ook de klas van mijn oudste heeft volgehangen met hartjes. Gelukkig, in het journaal laat de nooit ouder […]
Het Sinterklaasjournaal. Verplichte kost met twee kleine jongetjes in huis. Ik kan niet nalaten om mee te kijken. Zou het allemaal wel goed komen met de cadeaus dit jaar?
En hoe gaat het met Pietje Verliefd? Die ook de klas van mijn oudste heeft volgehangen met hartjes. Gelukkig, in het journaal laat de nooit ouder wordende Dieuwertje ons zien dat er druk gezocht wordt naar de dame aan wie Pietje Verliefd zijn hart heeft verloren.
Zoals het een goed Sinterklaasjournaal betaamt, is het een puinhoop.
Gelukkig, een van de Pieten vraagt aan Pietje Verliefd: “Vertel ons hoe ze eruit ziet”.
Ze krijgen beetje bij beetje meer kenmerken van het vriendinnetje te horen:
– “Het is een vrouw”
Waarop de eerste Piet vertrekt met de mededeling “Dan is het heel gemakkelijk, ik heb haar zo gevonden.”
– “Met hele mooie haren”.
Piet nummer 2 vertrekt: “Die heb ik zo te pakken.”
– “Prachtige ogen”.
Met een “Dat moet lukken” gaat er weer een Piet op pad.
– “En een hele lieve stem”.
De laatste aanwezige Piet concludeert: “Ik zie haar al helemaal voor me!” en schiet naar buiten.
Zelfs mijn zoon van vijf verzucht “Dat kunnen ze toch nog helemaal niet weten!”.
En natuurlijk krijgt hij gelijk, want even later staat er een rij vrouwen waarvan we het eind niet eens kunnen zien.
Dat die Pieten zich met zo weinig informatie op pad laten sturen, ongelofelijk toch?
Dat zou je denken.
Toch doen we dit eigenlijk de hele tijd in ons werk.
Wie stelt er überhaupt nog een verdere vraag als de directie ons op pad stuurt met een boodschap als:
“We moeten meer marktgericht gaan werken” ?
En als we al verder vragen, houden we dan vol tot we echt een helder beeld hebben van wat er gevraagd wordt? Ook als de Directie het zelf misschien nog niet zo exact doordacht heeft?
Ik vrees van niet. En ik zie het zelf ook meestal niet gebeuren. In de meeste gevallen gaan manager, medewerkers en net zo goed consultants aan het werk met een magere beschrijving van wat er eigenlijk bereikt moet worden.
Hooguit geeft de Directie een paar kenmerken van “marktgericht werken”. En ga jij als manager maar eens aan de slag met:
“Het zoeken van de marktkansen, hier pro-actief op inspelen met innovatieve diensten en producten” .
En alles wat de pieten niet exact weten -dat wil zeggen: niet hebben gehoord uit de mond van de Directie zelf- moeten ze dus op basis van hun eigen expertise, ideeën en aannames invullen.Je weet je nog minder dan de Pieten die naar het vriendinnetje van Pietje Verliefd zoeken.
Het gevolg? Een enorme rij kanshebbers die zich verzamelt bij het Pietenhuis, in de hoop dat die ene die hij zocht erbij zit.
Zelfs mijn zoon van vijf snapt dat je met zo’n magere boodschap niet op pad moet gaan.
Wat kan je doen?
1. Laat je niet van de wijs brengen!
Leg uit dat het je er om gaat om goed te achterhalen wat het is dat je Directie van je wil. Dat het niet is omdat jij het niet kunt snappen. Ja, je hebt er een beeld bij. Maar is dat hetzelfde?
2. Stel vragen. Het liefst verhelderende vragen.
En blijf vragen stellen: over het beeld van de ander. Gebruik verhelderende vragen, met de woorden van de ander erin. Zoals:
En wat voor (…) is die (…)? – En wat voor marktgericht is dat marktgericht?
En is er nog iets over (dat marktgericht)? – echt, stel hem opnieuw en opnieuw tot je ’nee’ hoort.
En dan nog één keer een vraag extra, voor de zekerheid:
En hoe weet je dat (we zo marktgericht werken)? ; Wat zie of hoor je dan, anders dan nu?
3. Zorg dat je echt genoeg weet.
Om een gerede kans te hebben om met het juiste aan het werk te gaan.
Aleens s je wist hoe vaak we ons aan het werk laten zetten met algemene kreten als “het is een vrouw, met hele mooie haren, prachtige ogen en een hele lieve stem!”.
Laat je ervaringen hieronder achter. Ik hoor graag met welke onduidelijke vragen jij wordt geconfronteerd en hoe je hier mee om bent gegaan.
Beste dames,
Ik blijf me verwonderen hoe jullie toch steeds weer in staat zijn om ahv dagelijkse zaken het principe duidelijk te maken. En ik blijf mij, nog steeds, verwonderen over de kracht van de methodiek.
Daarbij zijn jullie ook zo praktisch, ik ben nu in 1x op de hoogte van de actuele avonturen van Piet (handig in deze tijden voor een druk bezette oma) en heb een korte herhaling verhelderende vragen.
Ik big van jullie genieten.
Veel plezier en en goed weekend (en tot snel)
Joke
Hai Joke,
Mooi, twee vliegen in één klap! Leuk dat je ervan blijft genieten. Leuk om je binnenkort weer eens te zien en spreken.
Groetjes, Wendy