Waarom je goed advies niet opvolgt – vier redenen. En een goed advies.

Een goede vriend van me is interieurontwerper. Iedere keer dat hij bij me binnenkomt zie ik hem ineen krimpen. Alsof hij in een zure citroen hapt. M’n stoelen staan verkeerd, een plint ligt al drie jaar los, het keurig gestucte plafond is nog steeds niet geverfd. Om nog maar te zwijgen van de troep. Ik zie […]

Een goede vriend van me is interieurontwerper. Iedere keer dat hij bij me binnenkomt zie ik hem ineen krimpen. Alsof hij in een zure citroen hapt.

M’n stoelen staan verkeerd, een plint ligt al drie jaar los, het keurig gestucte plafond is nog steeds niet geverfd. Om nog maar te zwijgen van de troep.

Ik zie hem denken:

“Ze zou zóveel hebben aan mijn advies! Met een paar simpele ingrepen zou het er hier stukken beter uitzien.”

Maar ja, hij weet dat het geen enkele zin heeft om dat nóg een keer te vertellen. Ik luister geïnteresseerd. De eerste keer dan. En ik doe er vervolgens nooit iets mee. Ook al weet ik dat hij gelijk heeft.

En ik sta niet alleen. Jij doet het ook, goed advies negeren.

Als je alle organisatie-adviezen die niet in de praktijk zijn gebracht zou verzamelen, hoeveel Arena’s zouden we dan vullen? En daar zitten ongetwijfeld ook hele goede bij.

Hoe komt dat?

Wat maakt dat je goed advies niet opvolgt?

Ik zet vier redenen op een rij.

1. Je krijgt advies over problemen waar je zelf niets mee wilt

Met de adviezen van mijn vriend de interieurontwerper ben ik het best eens. Ik kijk verlekkerd in woonbladen, ik hou van mooie interieurs. In mijn fantasie ziet mijn eigen huis er heel mooi uit.  Ik zie de potentie.

Maar als ik heel eerlijk ben vind ik het gewoon niet belangrijk genoeg om er tijd en aandacht in te stoppen. Ik vind andere dingen belangrijker. (En dus legde ik twee weken voordat mijn oude huis in de verkoop ging de plinten eindelijk neer. Het zag er veel beter uit. Dat wel.)

In organisaties werkt dit net zo. Je ziet best hoe het beter kan. Het adviesrapport snijdt hout. Maar als puntje bij paaltje komt leg je toch de prioriteiten anders.

(Voor de kenners: in de theorie U is dit het verschil tussen ‘aan de bovenkant blijven’ of het dal in en het ‘aha-moment’ beleven.)

2. Je kent alleen het probleem, niet de wens        

Vooruit dan: ik heb toch wel een probleem met mijn huiskamer. De eettafel ligt altijd bezaaid onder de papieren. Ik erger me daar groen en geel aan. Iedereen dumpt zijn troep erop zodra ‘ie binnenkomt. Niemand die ooit opruimt. Bovendien zijn wij bewaarders.

Ha! Dat is helder. Het achterliggende probleem hier is natuurlijk dat niemand iets weggooit of opruimt. En daardoor is er altijd rommel.

Het advies? Leren weggooien. En misschien een ordeningssysteem. Opgelost. Precies wat ik wil.

Of toch niet?

Nou, nee. Niemand heeft me gevraagd naar wat ik dan wél wil…
Sterker nog, daar heb ik zelf ook nog nooit over nagedacht.

Ik wil in elk geval niet dat alles weggooien en de boel ordenen in bakjes, dozen of lades. Dan heb ik geen overzicht meer. Want hoe chaotisch het ook is, die uitnodiging voor dat kinderfeestje zie ik precies op tijd rondslingeren om nog een cadeautje te kunnen regelen.

Zolang het advies niet gaat over iets wat ik wil, doe ik er niets mee.  

De meeste adviezen in organisaties gaan alleen over problemen en de fantasie van degene die het advies geeft.

Het beste advies is geen advies, maar een vraag naar wat je wél wilt.

Misschien is dat wel waarom de vrouw in het volgende filmpje ook niets doet met de constatering van haar vriend dat er een spijker in haar voorhoofd zit.

3. Het advies komt op het verkeerde moment

Wanneer vraag je om advies? Of krijg je het spontaan?

Wanneer het niet zo lekker gaat, toch? Pas als je loopt te gillen dat je gek wordt van die puinzooi, krijg je ineens goedbedoelde adviezen.

Als een medewerker zegt dat zijn project zo lekker loopt kom je meestal niet met een suggestie om het nóg beter te laten gaan. Maar oh wee als hij vertelt dat hij de komende deadline misschien niet gaat halen… dan tuimelen de adviezen over elkaar heen.

Maar wat nou als ik je vertel dat onderzoek aantoont dat advies eerder overneemt als je je goed voelt. Je bent dan beter in staat om je eigen trots, weerstand en alles wat nog meer in de weg zit aan de kant te zetten. Als je je goed voelt kun jeopen luisteren naar het advies dat je krijgt.

Overigens toont hetzelfde onderzoek aan dat je ook juist als je de wanhoop nadert advies van anderen aanneemt. Maar dan kritiekloos. Alle advies.

Als je het beste met de ander voorhebt kun je je advies dus beter geven als de ander zich goed voelt. Als je doel tenminste is dat hij er iets mee doet.

4. Het advies past niet bij je

Ik heb geweldige adviezen gekregen. Hele trainingen zelfs. Inclusief mooie agenda’s met uitvouwbare lijsten, indeling van taken in belangrijk versus urgent, de principes van GTD (getting-things-done), noem het maar op. Al mijn time management trainingen ten spijt gebruik ik geen van de systemen die ik heb geleerd.

Bottom line: ik doe het niet. Hoe goed de adviezen ook zijn. En hoe logisch, begrijpelijk en kloppend ik ze ook vind. Ze passen niet bij mij.

Uit al die systemen heb ik mijn eigen onnavolgbare systeem gehaald. Met precies dié elementen die voor mij uitmaken: koppeling aan projecten, reminders die ik niet kan ontkennen, tijd in mijn agenda gepland, en nog steeds een stapel geeltjes, losse briefjes en actiepunten in boekjes.

Feilloos? Nee, dat niet. Wel het maximaal haalbare voor mij.

Het gaat erom dat ik het ook écht zelf bedacht heb. Dat het bij mij past. Net als advies dat jij krijgt moet passen bij jouw situatie. Jullie manier van werken. Jullie structuren en historie. Uniek of niet; het is van jou. En het past in hoe jij denkt en werkt. In jouw ‘werkelijkheid‘.

En dus? Welke les trek je?

Denk drie keer na voordat je advies inwint. 

Denk eerst eens goed na over wat je nu eigenlijk wilt. En of je het echt wilt, ook met alles wat je ervoor moet doen en laten.

Laat je helpen door iemand die je goede vragen stelt. En ga dan pas op zoek naar bruikbaar advies. Als je dat dan nog nodig hebt.

Stop met advies geven aan collega’s en medewerkers. Als je het al doet, time het dan goed.

Hou je in bij die medewerker die je ziet worstelen met zijn nieuwe rol. Bij je collega MT-lid die maar moeite blijft houden met zijn secretaresse die te agressief afspraken van buiten afhoudt. Waar jij, met al jouw ervaring, gewoon hele waardevolle adviezen voor hebt.

Zorg dat je eerst goede vragen stelt om erachter te komen wat de ander wil en wat echt gaat werken. Help de verandering op gang te brengen in plaats van ‘de ideale uitkomst’ te schetsen. Stel vragen en stel je advies uit.

Goed advies?

Benieuwd of je het nu ook gaat opvolgen ;-).