Ik geef mijn man zijn jas en zijn sleutels aan. Ik glimlach vriendelijk. Hup, naar je werk, denk ik. Hoe lang kan zo’n man treuzelen in de gang? Eindelijk valt de voordeur achter hem dicht. Ik hol naar de keuken, want ik hou de stank haast niet meer uit. Ik gris de tros overrijpe bananen van...Read More
Door Marjoke Veerman - associate van Gewoon aan de slag Helaas! Het is half januari en ik had me voorgenomen om in 2021 van elke dag een half uur wandelen een gewoonte te maken. Ik ben welgeteld drie keer een blokje om gegaan, en wel in de eerste week van het jaar. Toch jammer, mijmer ik...Read More
‘Dat is chill! Hier staan ineens geen poortjes meer. En in Ede zijn ook geen poortjes. Dan hoeven we mooi niet in te checken’. En daar gaat het groepje studenten. Gratis. Op naar Ede. Hadden ze dat een paar jaar terug ook gedaan? Toen er nog geen enkel station poortjes had waar je wel moét bliepen...Read More
Acht paar ogen kijken schaapachtig om zich heen. Het enige wat je hoort is geschuif op stoelen. De blikken zijn naar beneden gericht. De spanning galmt door de ruimte. Iedereen wacht tot een ander als eerste iets zegt. ‘Uhm…. ik geloof dat we allemaal niet echt antwoord hebben op je vraag….’, zegt Cyriel, het eerste...Read More
‘Ik weet echt wel wat ik doe. Anderen zijn misschien makkelijk te manipuleren, niet ik. Ik ben een onafhankelijk denker.’ Ja toch? Zeker! Net als dat jij, samen met 83% van de automobilisten, een bovengemiddeld goed chauffeur bent. We zijn bijzonder knap in onszelf voor de gek houden. En we zijn ervan overtuigd zijn dat...Read More
‘Ja, dahaag! Jíj zei dat we een kwartier te laat zijn…’ Ik denk heel even dat ik met mijn tienerzoon in gesprek ben. Maar nee, het is een groep volwassen (met name) mannen van een gerenommeerd bedrijf. We zitten in een oersaai systeemplafond-zaaltje twee dagen te werken aan de nieuwe strategie met een dwarsdoorsnede van...Read More
Doodleuk volgen we het voorbeeld en lopen over het hek heen. Terwijl we hoofdschuddend tegen elkaar zeggen dat wat we doen écht niet kan, vertellen onze voeten een ander verhaal. We zitten middenin onze jaarlijkse ’strate-ski’-week. Een week om met een leeg hoofd het komend jaar vorm te geven. Na een lekkere afdaling staan we...Read More
Ik kijk het meisje verbijsterd aan. Dit kan niet waar zijn. In haar ogen zie ik dat het echt zo is. Sputterend krijg ik er nog een vraag uit: ‘Wacht even, jij mag niet naar de keuken…?’ Haar antwoord brengt mijn verbazing naar een niveau dat ik nooit eerder op een terras had: ‘Nee,’ zegt ze, ‘dan krijg...Read More
‘Ik moet echt overal achteraan zitten’, klaagt Jos tijdens de zoveelste MT-vergadering over het organisatieontwikkeltraject. Jos werkt bij een oud-overheidsorganisatie die sinds enkele jaren zelfstandig op de markt opereert. Daarbij komen ze tot de ontdekking dat de organisatie niet uitnodigt tot het oppakken van kansen. Onder meer door de diepgewortelde parafen-cultuur: alles moest vroeger zes keer gecheckt...Read More
Hij staat pal voor je neus. Je ziet alles wat ‘ie doet. Hoe kan het dan in vredesnaam dat je een geldbedrag op zijn hand schrijft, hij zijn hand dichtknijpt en weer opent, en dat hij dan exact dát bedrag in zijn hand heeft liggen??? Deze en vele andere ‘magische trucs’ haalde Victor Mids, illusionist...Read More
Een dag in het jaar is altijd een erg spannende bij Gewoon aan de slag. Dat is de dag dat we als partners ‘de pot’ gaan verdelen. We hebben met elkaar afgesproken dat we maandelijks een soort ‘basisinkomen’ verdelen. Dat zetten we vrij laag in. En aan het einde van het jaar is er dus...Read More
