Context We zijn met een programmagroep aan het brainstormen over hoe we kunnen zorgen dat een aantal goede voorbeelden die er intussen zijn van de gewenste verandering meer in de spotlight te zetten, buiten de formele kaders om. Het gaat in dit geval om collega’s die intussen wel zelf de ruimte nemen om samen met […]
Context
We zijn met een programmagroep aan het brainstormen over hoe we kunnen zorgen dat een aantal goede voorbeelden die er intussen zijn van de gewenste verandering meer in de spotlight te zetten, buiten de formele kaders om. Het gaat in dit geval om collega’s die intussen wel zelf de ruimte nemen om samen met collega’s zelf oplossingen te bieden voor problemen bij klanten, ook al past het niet helemaal binnen de standaard afspraken. Iemand uit de groep oppert het idee om degenen die dit soort mooie voorbeelden laten zien, te belonen met een dinerbon, uitgeloond door een collega die dit is opgevallen – waarvoor de persoon in kwestie dan wel een andere collega moet uitnodigen met wie hij ook nog iets heeft op te lossen of verbeteren.
Een van de aanwezige unithoofden hoort het aan, ziet het enthousiasme en roept: ‘Nee hoor, dat moeten we echt niet doen. Daar gaan mensen misbruik van maken.’
Fractaal van het patroon
De leiding van de organisatie is nog erg gericht op focus & control, risico’s zien te voorkomen. Dat is natuurlijk juist ook onderdeel van de reden dat mensen in de organisatie niet geneigd zijn om zelf de ruimte te pakken om oplossingen te verzinnen en uit te voeren. Liever blijft men binnen de lijntjes kleuren, dan zit je veilig.
Een gevolg van dit patroon, is dat de focus in eerste instantie ligt op wat er mis kan gaan, waardoor het snel neigt naar uitgaan van slechte intenties van mensen: in dit geval ‘mensen gaan er misbruik van maken’. Ironisch genoeg, voedt dat juist dit ongewenste gedrag.
P.S.: in dit voorbeeld is de leiding uiteindelijk toch overstag gegaan en heeft men dit idee in de praktijk gebracht. Wel voor de zekerheid met een kader – zodra het aantal dinerbonnen per kwartaal boven een bepaald bedrag uit ging komen, zouden we bijeen komen en bespreken wat dit betekende. Uiteraard is er nooit aanleiding geweest om dit te doen. Wel werd er veel gesproken over de dinerbonnen en ging men zijn best doen er ook een te verdienen!