Dialoog tussen burgers en wethouder

“Oproep voor Wutbürger”, meldde wethouder Gert Boeve via Twitter en zijn persoonlijke blog. Kort daarvoor hadden wij elkaar toevallig al eens gesproken, en ik vond het interessant dat hij in gesprek wilde gaan met burgers die zich juist afgekeerd hebben -of dat bijna doen- van de politiek. Dus ook ik reageerde, en wel met het […]

“Oproep voor Wutbürger”, meldde wethouder Gert Boeve via Twitter en zijn persoonlijke blog.
Kort daarvoor hadden wij elkaar toevallig al eens gesproken, en ik vond het interessant dat hij in gesprek wilde gaan met burgers die zich juist afgekeerd hebben -of dat bijna doen- van de politiek. Dus ook ik reageerde, en wel met het aanbod om dit gesprek voor hen te faciliteren.

Daar had ik twee redenen voor.

De eerste is dat ik er hartgrondig in geloof dat er veel te winnen is wanneer de politiek en burgers meer met elkaar in dialoog gaan. Het worden steeds meer twee werelden die uit elkaar groeien terwijl ze elkaar zo hard nodig hebben. Politici zouden aan het werk kunnen gaan met meer besef van de dagelijkse realiteit van de brede groep burgers die ze representeren, en vooral ook meer begrip tonen voor het effect van hun acties op burgers.

Er wordt vaak vanuit inhoud gereageerd, waardoor er onvoldoende oog is voor het proces en de achterliggende emoties of beweegredenen. Anderzijds zijn veel reacties op politieke besluiten ook erg kort door de bocht en hebben veel burgers (begrijpelijk) geen idee van de complexe realiteit van de politiek.

Aan beide kanten is winst te behalen, en daarmee wordt de ervaren afstand hopelijk verkleind.

Een tweede reden om aan te bieden dit gesprek te faciliteren, was dat ik dagelijks in ons werk merk hoeveel het uitmaakt als er een facilitator is die zorgt dat mensen naar elkaar luisteren, elkaar ook echt horen. Waardoor men zich gehoord voelt en alle bijdragen even waardevol zijn.

Een begeleider die ook de aandacht helpt richten op de Gewenste Uitkomsten  in plaats van te blijven hangen in de ervaren problemen. Vanuit de overtuiging dus dat ik zou kunnen helpen om dit gesprek op een prettige, constructieve manier te laten verlopen.

En zo geschiedde.

Met een minimale gezamenlijke voorbereiding en een mooie opkomst van een dozijn burgers die hadden gereageerd op de oproep van dhr. Boeve zelf of die van de omroep EVA . Laatstgenoemde bleek ook aanwezig om een item van het gesprek te maken.

In een gesprek dat een kleine anderhalf uur duurde, kregen de aanwezigen de gelegenheid om hun frustratie of boosheid te uiten, en aan te geven wat zij zouden willen dat er ging gebeuren. Waarop de wethouder een en ander kon aangeven van maatregelen die al genomen waren om sommige van de -begrijpelijke- bezwaren te verzachten.

Informatie die blijkbaar nog niet bij de bewuste mensen was aangekomen. En anderzijds kon de wethouder signalen die door de aanwezige burgers werden aangegeven weer gebruiken: voor zowel de evaluatie van beleid als voor het verder invulling geven van enkele nog niet gerealiseerde voornemens.

Beide ‘kanten’ spraken begrip uit voor de situatie.

De aanwezigen gaven open en eerlijk aan te geven hoe men zaken ervaart. Er kwam een beweging naar elkaar toe, die elkaar versterkte: burgers die op een constructieve manier aangeven waar ze tegenaan lopen, wat onlogisch voor ze is of wat ze zelfs ronduit onbeschoft vinden, geven voeding aan het continu leren en evalueren van beleid.

Terwijl ze tegelijk hun eigen situaties onder de aandacht brengen en uitleg kunnen krijgen over waarom het is zoals het is. In het beste geval kunnen ze direct of indirect geholpen worden, juist doordat hun praktijksituaties meegenomen kunnen worden in het evalueren en vormen van beleid.

Helemaal in een tijd waarin de overheid steeds minder kan doen en steeds meer bezuinigingen door moet voeren, is het voeren van dialogen als deze van groot belang om de aansluiting bij elkaar te blijven houden.

Uit de oude ’beschermende’ rol te stappen, en meer vanuit gelijkwaardigheid opereren.

De dialoog was een succes, allen gingen met een positief gevoel de deur uit. Alle aanwezigen gaven aan om als vervolg hierop graag enkele keren per jaar bijeen te komen met de wethouder. Om als ’spiegel’ te dienen voor hoe beleid overkomt bij hen als burgers en om actief mee te denken aan creatieve oplossingen voor ongewenste situaties die ontstaan door bijvoorbeeld bezuinigingen.

Een eerste beginnetje met co-creatie in de politiek? In ieder geval een goede stap in de richting van het door dhr Boeve gewenste ’Wethouder 3.0!’.

Mooi werk hebben we toch…!

——————————————————

Wendy Nieuwland is een van de partners van Gewoon aan de slag. Ze begeleidt veranderingen in organisaties vanuit een systemische aanpak. Ze blijft zelf ook altijd weer verder leren en ontwikkelen met als vraag “wat maakt dat veranderingen echt gerealiseerd worden?”.