Context Het MT van het ziekenhuis zit volop in leer-stand. Ze hebben ontdekt dat ze veel teveel vanuit hun eigen eilandjes opereren. Daardoor gaat er een hoop langs elkaar heen. Uiteindelijk is het de patiënt die hierdoor aan het kortste eind trekt. Ze zijn het er allemaal over eens dat dat nooit de bedoeling kan […]
Context
Het MT van het ziekenhuis zit volop in leer-stand. Ze hebben ontdekt dat ze veel teveel vanuit hun eigen eilandjes opereren.
Daardoor gaat er een hoop langs elkaar heen. Uiteindelijk is het de patiënt die hierdoor aan het kortste eind trekt. Ze zijn het er allemaal over eens dat dat nooit de bedoeling kan zijn. En dus moet het echt beter.
Na een belevingsonderzoek hebben ze helder hóe ze dat langs elkaar werken doen. En wat er nodig is om als MT strategisch en vanuit gezamenlijkheid te werken. Want dat is de wens.
Een thema’s dat eruit springt is dat ze allemaal vanaf hun eigen eilandje naar de agendapunten kijken. Bijna elke zin in een overleg begint met: ‘Ik vind….’.
Vandaag gaat het over de wachtlijsten bij de poli’s. Een ontzettend ingewikkeld vraagstuk waar veel over te doen is.
Er ligt een voorstel met daarin een actieplan. Dat wordt op hoofdlijnen toegelicht, Daarna is er ruimte voor reacties.
Jip leunt naar voren, en begint vol vuur:
‘Ja, dit vind ik dus echt heel belangrijk! Oh nee, wacht… dat vind ik niet.’
Van welk patroon is dit een fractaal?
Bij Jip zien we beginnetjes van een nieuw patroon. Ze is zich bewust van het oude, niet-helpende gedrag. Daar heeft ze intussen een rem op ontwikkeld.
Jip vraagt, nadat ze op deze rem heeft getrapt, aan de groep: ‘Help me even, als ik iets niet vind vanaf m’n eiland, wat doe ik dan wel?’
Ze bespreken het verschil tussen een persoonlijke mening hebben en een perspectief op een vraagstuk. In het ene geval reageer je lekker vanaf je eilandje, los van wat er elders gebeurt. Bij een perspectief op een vraagstuk gaat het veel meer over hoe iemand ziet dat het vraagstuk helpt om datgene waar ze voor aan de lat staan te realiseren. Of juist niet.
Eén van de collega’s denkt mee: ‘Volgens mij is de vraag of jij ziet dat het voorstel dat er nu ligt gaat helpen om de wachtlijsten te verminderen.’
Daar kan Jip wel mee uit de voeten.
En zo begint er een heel ander gesprek te ontstaan in het MT.