Context Het is een zootje bij het team. Vanuit de directie ligt er een opdracht, maar die komt niet van de grond. Ze voelen zich geen team, maar een groep losse individuen. De manager is veel te ver weg en geeft niet de sturing die ze nodig hebben. Ze zijn het over één ding eens: […]
Context
Het is een zootje bij het team. Vanuit de directie ligt er een opdracht, maar die komt niet van de grond. Ze voelen zich geen team, maar een groep losse individuen. De manager is veel te ver weg en geeft niet de sturing die ze nodig hebben.
Ze zijn het over één ding eens: de opdracht van de directie is wezenlijk voor de veiligheid van Nederland. Maar hoe je daar handen en voeten aan geeft? Daar zijn ze het niet over eens.
Alles voelt als trekken aan een dood paard. En dan trekken ze ook nog eens aan verschillende paarden. Ze zijn overwerkt, gestrest, boos.
Het ik-perspectief is in dit team Koning, Keizer èn Admiraal.
We hebben met het team gewerkt aan een gedeeld beeld van hun bestaansrecht en wat de onderliggende logica betekent voor hun dagelijks werk. Met als gevolg dat wat ze doen meer effect heeft en ze meer gezien worden in de organisatie.
Bovendien is er een nieuwe leidinggevende gekomen, die overzicht, structuur en keuzes is gaan maken. Hij heeft letterlijk de leiding genomen in dit team.
Fast forward naar een jaar later.
Hetzelfde team komt een ochtend bij elkaar. Om terug te blikken, te onderzoeken waar ze nu staan en vooruit te blikken naar toekomstige ontwikkelingen.
In de samenstelling van het team is één en ander veranderd, maar de cultuurdragers zijn er nog, evenals de leidinggevende.
Helaas zijn er een paar zieken, waaronder de nieuwe leidinggevende. We starten de ochtend met een check-in: waar ben je het meest trots op, als je terugkijkt op de afgelopen periode?
De reacties komen als paddenstoelen uit de grond. Het zijn er veel en ze komen snel. Het ligt voorin de aandacht. We stellen voor om de samenvatting op te nemen voor de zieken.
Je ziet de opluchting van de aanwezigen, en namens de groep zegt Arthur:
‘Dat zou heel fijn zijn. Zo zijn ze er toch een beetje bij.’
Fractaal van het patroon
Het team heeft duidelijk een stap gemaakt van een ‘ik-perspectief’ naar een ‘wij-perspectief’.
Waar ze eerst sterk alleen door de eigen bril konden kijken, luisteren en handelen, zie je dat ze nu echt een team zijn geworden. Ze hebben de waarde van ‘samen’ leren kennen en maken daar gebruik van.
Dat toont zich ook verder dan het graag willen betrekken van de zieke collega’s. Bijvoorbeeld in beter luisteren, conflicten die ze functioneel aangaan en zichtbaar onderling respect. De eilandjes zijn dichter bij elkaar gekomen en inhoudelijk zijn er betere resultaten.
Ze zaten vast in de storming fase, mede door zeer diffuus leiderschap. Dankzij duidelijke leiderschap van de nieuwe leidinggevende konden zij zich ontwikkelen naar de norming fase.
De energie in de groep is voelbaar. Het gaat niet meer over dode paarden. Het gaat over zin om te bouwen en samen werken aan de onveranderd belangrijke opdracht.
Let’s do it! stralen ze uit.
Lees ook het Blog: Wat doe je met de monsters in je organisatie? of bekijk de video: Waarom je onzeker voelen essentieel is als je leidinggeeft aan verandering