Context Lekker op tijd kom ik aan bij mijn afspraak. Om kennis te maken met een potentieel nieuwe opdrachtgever bij een grote multinational. Het kantoor is in dezelfde stad als waar ik woon, dus ben ik met de fiets. Ik ben hier al vaak langsgefietst, maar nog nooit binnen geweest. Dus eerst op zoek naar […]
Context
Lekker op tijd kom ik aan bij mijn afspraak. Om kennis te maken met een potentieel nieuwe opdrachtgever bij een grote multinational.
Het kantoor is in dezelfde stad als waar ik woon, dus ben ik met de fiets.
Ik ben hier al vaak langsgefietst, maar nog nooit binnen geweest. Dus eerst op zoek naar een plek om mijn fiets te parkeren. Hem recht voor de deur neerzetten is ook zo wat.
Na twee rondjes om het gebouw – eerst fietsend en dan lopend – heb ik nog geen fietsenstalling gevonden.
Toch maar terug naar de achterkant, want daar heb ik de ingang van de parkeergarage gezien. Bij de ingang hiervan staat een vriendelijke parkeerwacht. Zij weet vast wel waar ik mijn fiets kan stallen.
Niks ervan! Uit haar wat stamelende reactie maak ik op dat ze deze vraag niet zo vaak krijgt.
‘Eh, nee… als medewerker kun je hier je fiets kwijt. Maar voor bezoekers hebben we geen fiets-parkeerplekken’.
Fractaal van het patroon
‘Wij denken vooral in groot en ver weg’, lijkt hier de logica te zijn.
Bezoek komt met de auto of met de trein. Klanten zitten over de hele wereld. En leveranciers komen met een grote vrachtwagen uit heel Europa.
Dat merk je ook aan andere dingen. Zoals dat de voertaal Engels is, terwijl we toch echt te maken hebben met een Oer-Hollands bedrijf. Het centraal gelegen hoofdkantoor lijkt ook vooral om praktische redenen gekozen: in het midden van het land en goed bereikbaar met OV.
Dan is het voor iedereen een beetje ver weg.
Behalve dus voor mij.
Aan alles merk ik dat dit bedrijf niet lokaal is verbonden, zoals we bij sommigen andere organisaties zien waar we mee werken. Of dat erg is weet ik niet.
Maar toch…. duurzaamheid is een thema dat bij dit bedrijf hoog op de agenda staat.
Wat nou als ze niet alleen ‘ver weg’ maar ook meer ‘dichtbij’ zouden gaan denken?
Ik ben benieuwd wat er dan zou gebeuren als ik met m’n fiets kom aanzetten.
Zie ook het fractaaltje: ‘Hoe kan dat nou, ik heb je toch gemaild?’
Of bekijk de video: ‘De meeste feedback is zinloos | Over de zin en onzin van feedback’