Context In het kleine zaaltje van het Amsterdamse hotel heeft het MT een middag hard gewerkt. Best spannend ook, omdat dit de eerste keer is dat ze als vers samengevoegd MT ‘de hei’ op zijn. De meeste kennen elkaar amper. Dat doet stiekem best wat. Om de spanning er wat af te halen, regelt de […]
Context
In het kleine zaaltje van het Amsterdamse hotel heeft het MT een middag hard gewerkt. Best spannend ook, omdat dit de eerste keer is dat ze als vers samengevoegd MT ‘de hei’ op zijn. De meeste kennen elkaar amper. Dat doet stiekem best wat.
Om de spanning er wat af te halen, regelt de HR-manager een schaal bitterballen. Werkt altijd.
De groep stort zich er gretig op, er worden grappen gemaakt en misgedipt in de mosterd. Hilariteit alom.
Vanuit mijn rol als facilitator bekijk ik dit schouwspel met interesse: op dit soort momenten is zoveel te zien. Ineens hoor ik schuin achter me een stem die vraagt: ‘Wil jij ook een bitterbal? Dit is de laatste.’
Fractaal
Oog hebben voor elkaar, ook als je niet middenin het feestgedruis bent. In dit team zou zomaar het vermogen kunnen zitten om elkaar echt te zien, en zorg te hebben voor de onuitgesproken behoefte van de ander.
Ik heb ditzelfde team later nog een paar keer gezien, en nog altijd zijn ze attent naar elkaar: de collega die er extra vroeg is om nog wat mailtjes weg te werken krijgt ongevraagd koffie van zijn collega. Precies wat ‘ie kon gebruiken, blijkt.
Maar ook kijkend naar de inhoud beginnen ze dit steeds meer te ontwikkelen: wat heb jij nodig om je rol als leidinggevende goed invulling te geven en hoe kan ik je daarbij helpen?
Zorg hebben voor elkaar, oog hebben voor wat een ander nodig heeft is een ontzettend belangrijke kwaliteit in een team. Wanneer we voor elkaar zorgen (zonder in halve Florence Nightingales te veranderen) gunnen we elkaar ook makkelijker iets. We zijn eerder bereid om die kleine offers te brengen die het werken in een team altijd vraagt.