Hoe kleine veranderingen veel impact hebben In mijn race om de kinderen op tijd op school te hebben voor mijn afspraak, stuur ik Wendy een berichtje waar ik DIRECT antwoord op wil. ‘Wen, ik heb ene Pieter op mijn voicemail, of ik vandaag terug kan bellen. Hij zegt dat hij een klant van ons is […]
Hoe kleine veranderingen veel impact hebben
In mijn race om de kinderen op tijd op school te hebben voor mijn afspraak, stuur ik Wendy een berichtje waar ik DIRECT antwoord op wil.
‘Wen, ik heb ene Pieter op mijn voicemail, of ik vandaag terug kan bellen. Hij zegt dat hij een klant van ons is en met jou contact heeft gehad. Weet jij daar meer van…? Ik stap over 5 minuten in de auto, dan kan ik hem bellen.’
Drie seconden later klinkt het verlossende geluid: ‘Ping!’
‘Dat is dat MT uit Bemmel. Die zou jij overnemen. Daar hebben we een uur over gepraat! Alle stukken staan op de schijf.’
Gatver, ik weet van niks, en zij is duidelijk geïrriteerd. Leer mij Wendy kennen.
‘Ehm nee, ik weet van niks. Laat maar. Dan maar zonder info terugbellen. Damn, dit voelt niet goed.’
‘Dat is echt niet handig zo, we hebben het niet voor niks overgedragen. Skype me als je weer op kantoor bent. Dit is voor mij ook echt niet OK.’
Pfff…. wat een toestand.
Wat doe je als je het zo druk hebt dat je van elkaar echt niet meer weet waar je mee bezig bent?
Met als kers op de taart dat de één in het buitenland zit en de ander in Nederland?
Terwijl de kracht juist zit in het samen optrekken.
‘Houston, we have a problem’
Wendy zit ruim vier maanden in Engeland met haar gezin. Mijn agenda knalt uit zijn voegen, met een kort lontje er gratis bij. Het werk afkrijgen is al lastig zat. Ik heb snel antwoorden nodig op mijn vragen. Ik zit hier in mijn eentje het fort te bewaken, dus een beetje steun is toch niet teveel gevraagd?
Voor Wendy, half met sabbatical en half achter de schermen aan het werk, werkt dit heel anders. Zij heeft zichzelf gegund om echt even met het gezin in het buitenland te zijn, wat een flinke smak geld kost. Ze heeft niet heel veel trek om op elk moment ad hoc vragen te krijgen.
Onze belangen staan haaks op elkaar. Maar ja, hoe lossen we dat op?
Dan maar doen wat we bij onze klanten ook doen. Als eerste onze gezamenlijke gewenste uitkomst vaststellen.
Dat is snel helder: we willen elkaar versterken. We willen samen optrekken in plaats van het gevoel hebben dat we elkaar in de weg zitten.
Mooi. Eerste stap in de goede richting.
Maar dan.
Hoe zorgen we dat ervoor we elkaar versterken, als ik steun en antwoorden nodig heb, en Wendy wil genieten van haar sabbatical?
We komen uit op een experiment. Elke maandagochtend stemmen we af wat er die week op het programma staat én wat we van elkaar nodig hebben. Onze weekstart is geboren.
Een klein en compact experiment.
Na een week of vijf hebben we een werkend ritme. We denken er op tijd aan, en het lukt steeds beter om met een kwartiertje klaar te zijn.
Tijd voor een evaluatie: brengt het ons wat we willen?
Hebben we nu meer het gevoel dat we samen optrekken?
Versterken we elkaar op zo’n manier dat we beide belangen respecteren?
En hebben we minder van die situaties waarin we elkaar echt even kwijt zijn?
Het antwoord is eenduidig: ‘Ja’.
Experiment geslaagd.
Het werkt zelfs zo goed, dat we ermee doorgaan. Ook nadat Wendy weer terug op het Nederlandse nest is.
We zijn nu twee jaar verder. De weekstart doen we elke week. Zonder uitzondering (nou ja, bijna dan).
Het levert ons veel meer op dan alleen praktisch afstemmen. We voelen ons gezamenlijk verantwoordelijk, zien veel eerder eventuele haarscheurtjes in projecten, sturen elkaar en onszelf bij als we bijna ‘ja’ zeggen tegen klussen die we niet meer willen doen, en ga zo maar door.
Veranderen hoeft dus niet altijd Grootsch ende Meesleepend.
Juist in het kleine maak je het verschil.
Bij klanten worden we soms blij verrast wanneer een paar kleine veranderingen ineens de hele boel in beweging zetten.
De weekstart inrichten was het ‘kleinste radertje’ om onze gewenste uitkomst te bereiken. Het kleinste dat we konden veranderen, dat wezenlijk verschil maakt.
Ook in veel grotere verandervraagstukken zijn het de kleine dingen die het doen.
Voor ons is het een sport om samen met onze opdrachtgever op zoek te gaan naar deze kleinste radertjes.
En ze dan net zo ver op te rekken (of in te krimpen, het is maar net hoe je het ziet) tot het echt niet kleiner kan.
Vaak leiden kleine experimenten tot grote successen. En zo niet? Dan is er geen man overboord, en is er nieuwe informatie om van te leren en met die lessen iets nieuws uit te proberen.
Niet faal sneller, maar leer sneller!
