Iedere maandag avond repeteer ik met mijn koor. We zingen nieuwere of oudere popnummers, die onze dirigent opnieuw arrangeert. Liedjes die je al jaren meezingt, waar je ineens iets anders van moet maken. De bekende melodieën zitten muurvast in je hoofd. Alleen je eigen partij zingen gaat nog, maar zodra de andere partijen ook inzetten… […]
Iedere maandag avond repeteer ik met mijn koor.
We zingen nieuwere of oudere popnummers, die onze dirigent opnieuw arrangeert. Liedjes die je al jaren meezingt, waar je ineens iets anders van moet maken.
De bekende melodieën zitten muurvast in je hoofd.
Alleen je eigen partij zingen gaat nog, maar zodra de andere partijen ook inzetten… hup, daar ga je weer het oude bekende melodietje zingen of iets wat niet meer op het oude lijkt, maar zeker ook nog niet op het nieuwe. Mooi is anders.
De nieuwe harmonie realiseren vraagt stevig neerzetten van de eigen partij.
De nieuwe ‘logica’ gaan horen en voelen, tijd nemen om te oefenen en steeds bij te sturen. Comfortabel zijn met hoe vals het soms nog even klinkt, dat hoort erbij! En soms het arrangement wat bijschaven, omdat het toch niet zo klinkt als bedacht was.
Een zelfde proces zie je bij organisatieveranderingen.
De oude manier zit lekker ingesleten, en ook al klonk het eigenlijk niet zo fantastisch (ook sommige oude pophits zijn eigenlijk wel draken van nummers…), het gaat wel vanzelf.
Een nieuwe manier van werken, of het nu een grote cultuurverandering is of een nieuw team door krimp of samenvoeging, gaat niet vanzelf. In de overgangsfase (de fase van de liminaliteit dus), is veel oefenen en volhouden het devies. Je eigen nieuwe deel stevig neerzetten, en dan vooral samen repeteren, bijstellen, en aanpassen om het geheel in het nieuwe arrangement veel mooier te laten klinken dan het origineel.
Innovatie en veranderingen vereisen het oude riedeltje los te laten.
Werken aan dat nieuwe, soms verrassende geluid. Een geluid dat voortkomt uit de individuele geluiden die op elkaar afgestemd worden. Alignment zou je het ook kunnen noemen.
Accepteer dat het tijd en oefening vergt, niet meteen perfect hoeft te klinken en je regelmatig even terugvalt op de oude bekende melodie.
Uiteindelijk klinkt er dan wel een prachtig nieuw geluid.
Leuk om te lezen; de parallel ligt inderdaad voor het oprapen.
Als aanvulling wil ik graag nog melden dat wanneer de nieuwe melodietjes zijn ingestuurd en afgestemd op de andere partijen het zooooo mooi gaat klinken dat het de investering meer dan waard is!
Die toevoeging durf ik dan als een van de koorleden hier zelf niet te doen, dus fijn dat jij dat doet. En aan anderen om dit zelf te beoordelen bij de optredens?