Samenwerkingsproject op het breekpunt door een conflict over budgetten.
Henk en Jasper hebben een probleem.
Henk is verantwoordelijk voor de uitvoering van een groot overheidsprogramma. Zijn team voert een deel van het werk uit. De rest moet hij uitbesteden. Er is in Nederland maar één organisatie die dat werk kan uitvoeren. Die organisatie vindt dat er te weinig geld beschikbaar is voor wat van ze gevraagd wordt. Henk zit klem. Hij kan niet naar een ander gaan: die zijn er niet. Dus proberen ze naarstig er samen uit te komen.
Henk en Jasper (verantwoordelijk vanuit de onderaannemer) hebben hard gewerkt. Maar na 3 maanden is het gat nog veel te groot.
Het is nog net geen ordinaire ruzie, maar niemand ziet een uitweg.
Zo komt Henk bij ons. Samen met Henk, Jasper en hun teams gaan we twee dagen aan de slag.
In die tijd moeten we óf een manier vinden om toch aan het werk te kunnen, óf duidelijk maken waarom dat niet lukt. Dat laatste hebben Henk en zijn bazen nog niet eerder hoeven doen.
De eerste ochtend vertelt iedereen welke uitkomst ze uit deze tweedaagse willen. En dan komen direct de eerste reacties op elkaar:
Henk barst los: ‘Je zegt dat nou wel, Jasper, open zijn, maar ik zie er nog niks van.’ Voordat Jasper erin springt vragen we Henk: ‘Wat betekent ‘open’ voor jou? En waar merk je aan dat Jasper dat nu niet doet?’.
We modelleren het probleem in plaats van het te analyseren. We vangen alle ervaringen en beelden en laten ze naast elkaar bestaan. Door iedereen te vragen wat voor hem de kern van het probleem is en die in relatie te brengen met de beelden van anderen.
We zijn op zoek naar de structuur van de ervaringen, niet de inhoud.
We laten steeds zien dat er niet één werkelijkheid is, met één oorzaak en één gevolg. Het gaat dus ook niet om schuld. Ieders ervaring is onderdeel van de gezamenlijke werkelijkheid. Ieder heeft een bijdrage aan de situatie.
En al pratend komt er een beeld op dat voor iedereen de kern van het probleem dekt. Iedereen voelt zich hierin gerespecteerd, en zo hebben we een ingang om naar oplossingen te zoeken.
En die komen er. Iedereen geeft en neemt. Zoekt mee naar mogelijkheden. Het is een stevige kluif, maar na de twee dagen is het vertrouwen terug, vertaald in heldere afspraken.
Het echte werk begint nu pas. Maar dat het goed gaat komen, daar geloven ze in.
