Aanpak

Geen problemen oplossen, maar uitkomsten realiseren.
Alles is gericht op de gewenste uitkomst: het einddoel. Beschreven in termen van wat je uiteindelijk wilt bereiken. Dat geldt voor jou, maar ook voor anderen die ermee te maken hebben. De gewenste uitkomst is voor iedereen bekend is, duidelijk is en gedeeld.
In het iteratieve karakter van Veranderen 3.0 is een gewenste uitkomst niet in steen gehouwen, maar kan deze zich ontwikkelen in de loop van het proces. Het is een ‘dynamisch referentiepunt’.

Een verandering van binnenuit realiseren kan alleen als je alle spelers in de verandering ook continu stimuleert om eigenaarschap te nemen. Iedereen gaat zelf na wat het is dat ze (wél!) willen, binnen gestelde kaders. Dit principe staat niet voor niets centraal in de visual: het speelt mee in alle andere principes.

Eigenaarschap betekent ook dat als je iets anders wilt dan je nu krijgt, je daar zelf ook iets mee moet doen. Niets doen is een optie, alleen is de consequentie ook voor jou.

Je perceptie bepaalt je ‘werkelijkheid’. Je gedrag komt weer voort uit jouw ‘werkelijkheid’. Als mensen dus een andere
richting op gaan bij dezelfde afspraak, is de kans groot dat de percepties verschillen.

Het een is net zo waar als het ander, vanuit die persoon bezien. In Veranderen 3.0 onderzoeken we de verschillende percepties, om ze vervolgens met elkaar in contact te brengen.

De ‘cultuur’ van een organisatie is de verzameling van gedragingen, op basis van een ‘collectieve werkelijkheid’. Voor collectieve gedragsverandering (van binnenuit) is verandering in de collectieve perceptie nodig. Met alle krachten die daarop van werking
zijn als informele leiders, vastgeroeste patronen, etcetera.

Door verschillende percepties aan elkaar te verbinden, zeker met de blik op gewenste uitkomsten, ontstaat een
gemeenschappelijk referentiekader. Met een gemeenschappelijke taal.

Van ‘of-of’, ‘nee-want’ of ‘ja-maar’ naar ‘en-en’

Veranderen 3.0 is continu schakelen tussen wat je wilt bereiken en wat er is. Vertalen van wat je wilt bereiken in wat je nu doet. En ook oprecht (blijven) bekijken wat er gebeurt in plaats van wat je vindt dat er zou moeten gebeuren. Wetende dat daar percepties onder liggen die het onderzoeken waard zijn.

Waar nodig stel je de gewenste uitkomst bij op basis van je laatste inzichten. Als het nog niet zo werkt als je dacht, stel je misschien eerder je acties en interventies bij. Het is een brug bouwen terwijl je er overheen loopt. Waarbij je continu verstevigt wat al wel werkt.

Vanuit een systemische blik zie je dat ‘alles met alles samenhangt’. Dat betekent ook dat alles van invloed is of kan zijn op elkaar. Niet in een lineair verband, maar interactief.
Omdat we werken aan het veranderen van die onderliggende percepties en werkelijkheidsconstructen, is heel congruent zijn ongelofelijk belangrijk voor succes. Doen wat je zegt, vanuit de perceptie van anderen ook nog eens, en zeggen wat je doet.

Het scherpt je gewenste uitkomst: als dit is wat het allemaal betekent in de praktijk, willen we dat dan echt wel?
Écht kiezen vraagt lef: ‘more balls than most’. Overal en altijd vanuit de nieuwe werkelijkheid werken, ook als het spannend wordt.

Last, en zeker niet least, vraagt Veranderen 3.0 om geduld en volharding. Het gaat om het veranderen van onderliggende percepties, die soms al jarenlang zijn ‘uitgehard’.
Dat verandert niet van de ene op de andere dag. Systemen houden zichzelf graag in stand. Het gaat er niet om dat je alles groots en
meeslepend aanpakt, wel dat het consistent en volhardend gebeurt.

Omgaan met ongemak hoort daarbij. Veel herhaling is nodig. Je gewenste uitkomst in de aandacht houden, bijvoorbeeld door het met alles te laten zien en te benadrukken.
Bereid zijn bij te stellen. Af en toe verzuchten en dan toch weer doorgaan!