ContextRené werkte zeven jaar terug nog als divisiemanager bij een internationale bank. Er waaide een nieuwe wind en René had daar veel moeite mee. Hij zocht naar enerzijds zijn plek in de veranderende organisatie, terwijl hij tegelijk zijn divisie door alle veranderingen loodste. Veranderingen waar hij zelf niet altijd achter stond. Hij klopte bij ons […]
Context
René werkte zeven jaar terug nog als divisiemanager bij een internationale bank. Er waaide een nieuwe wind en René had daar veel moeite mee. Hij zocht naar enerzijds zijn plek in de veranderende organisatie, terwijl hij tegelijk zijn divisie door alle veranderingen loodste. Veranderingen waar hij zelf niet altijd achter stond.
Hij klopte bij ons aan voor advies achter de schermen. We reisden een stukje met hem op, keken over zijn schouder mee, observeerden een enkele bijeenkomst, en hielden hem vooral veel de spiegel voor. Over hoe hij zich opstelde in de veranderingen, zowel voor zichzelf als voor zijn divisie. Hij kwam tot de eindconclusie dat hij zich niet voldoende kon vinden in de ingeslagen richting en koos voor een andere job bij een verzekeringsmaatschappij.
Elf maanden later belt hij ons weer. Hij loopt toch weer tegen een aantal van zijn bekende patronen aan en merkt dat deze het opbouwen van een gedreven team in de weg zitten. Of we hem weer kunnen helpen. ‘Natuurlijk, en wat maakt dat je ons weer vraagt?’ vragen we, nieuwsgierig als we zijn.
Zijn antwoord:
‘Ik denk nog vaak terug aan dat traject. Het was niet lang, maar wel heel heftig. Ik heb toen echt een rot-periode gehad. Jullie confronteerden me zo met mijn eigen gedrag, ik moest steeds twee dagen bijkomen als we elkaar gesproken hadden. Dus wil ik jullie graag weer vragen om ons te ondersteunen.’
Fractaal van het patroon:
Met zijn antwoord geeft René een snelle doorkijk in zijn leer-patroon. Daar zitten twee kanten aan. Enerzijds laat hij zien hoe hij bereid is om het ongemak aan te gaan. Hij kijkt niet bepaald met plezier terug op het traject. Wel vanuit het resultaat, maar niet het proces.
Dit is iemand die weet dat leren pijnlijk kan zijn. Hij gaat zelf graag weer op de pijnbank liggen bij een nieuwe uitdaging. In de volle wetenschap dat het daar uiteindelijk beter en fijner van wordt. Dat hij zelf onderdeel is van het probleem met zijn team staat daarbij buiten kijf.
Er zit ook een keerzijde aan. Hij zoekt actief de pijn en ongemak op. Zijn uitgangspunt lijkt dat leren en ontwikkelen altijd pijn moet doen.
Dat geeft ons dan weer een nieuw aanknopingspunt voor het nieuwe avontuur dat we met hem aangaan: eens kijken of we hem ook ervaringen kunnen meegeven over leren via de positieve weg!