Hoe komt het dat medewerkers je niet snappen? (Ook al is jouw uitleg perfect)

“Dat kan niet”, zegt hij. Zucht. Ik vertel mijn man vol vuur over de prachtige hardlooproute die ik heb gevonden in het bos. Hij: “Maar als je daar rechtsaf gaat ben je gelijk terug op de Bosweg”. Ik: “Ik heb er toch echt net gelopen. En ik kwam helemaal niet terug op de Bosweg” Hij: “Kan niet.” […]

“Dat kan niet”, zegt hij. Zucht.

Ik vertel mijn man vol vuur over de prachtige hardlooproute die ik heb gevonden in het bos.

Hij: “Maar als je daar rechtsaf gaat ben je gelijk terug op de Bosweg”.

Ik: “Ik heb er toch echt net gelopen. En ik kwam helemaal niet terug op de Bosweg”

Hij: “Kan niet.”

Ik: “Nee, luíster nou. Je gaat het bos in. Dan kun je helemaal rechtdoor, maar er lopen óók twee zijpaden. Eerst een naar links en vlak daarna een naar rechts. Die moet je ingaan.”

Hij: “Nee, schat. Dat pad loopt met een bocht terug naar de weg. Je bedoelt vast een pad verderop.”

Ik: “Het pad heeft helemaal geen bocht. Hooguit kronkels.”

Mijn enthousiasme heeft plaatsgemaakt voor een slecht humeur. We hebben het eigenlijk wel door: we proberen elkaar heftig van ons eigen gelijk te overtuigen.

We praten volledig langs elkaar heen.

Na een tijdje pakken we de kaart erbij. Mijn man blijkt een ander deel van het bos in gedachten te hebben dan waar ik liep.

Terwijl hij naar me luisterde probeerde hij alles te plaatsen op de kaart in zijn eigen hoofd.
Mijn ‘eerste pad’ werd het eerste pad op zijn kaart. Mijn constatering dat het pad geen bocht heeft beoordeelde hij als retorisch: “Bocht, kronkels, het is maar hoe je het noemt”.

Op het werk gebeurt dit aan de lopende band.

We hebben allemaal onze eigen kaart in het hoofd. Ons eigen beeld van de werkelijkheid. Hoewel onze kaart grotendeels bepaalt hoe we denken en wat we doen, hebben we het daar bijna nooit over met elkaar. Zo praten we vakkundig langs elkaar heen.

Als leidinggevende stel je ‘dat iedere medewerker geacht wordt om altijd het belang van de klant centraal te stellen’ maar je vergeet te vragen hoe de ‘klant centraal’-kaart van je medewerker eruit ziet.
Een adviseur vertelt je dat ‘deze organisatie zijn innovatiekracht beter moet inzetten om in de toekomst te overleven’ en vraagt niet of hij jouw kaart over ‘de toekomst’, ‘innovatiekracht’ of zelfs ‘deze organisatie’ mag zien.

Hoe doorbreek je dat?

Onderzoek eens hoe de ‘kaart’ van je gesprekspartner eruit ziet. Wat is de werkelijkheid van waaruit je medewerkers, collega’s, klanten praten? Welke kaart zit er in hun hoofd? Blijf niet hangen in welles-nietes. Ga op onderzoek uit. Nieuwsgierig en open.

Laat je eigen kaart (tijdelijk) voor wat hij is en neem die van de ander als vertrekpunt. Je zult zien dat je veel sneller op de plaats van bestemming aankomt.

—————————————–
Ben je adviseur?
In een Masterclass Zuiver Adviseren kun je leren je hoe je de kaart van een ander kunt onderzoeken. En dat dit misschien simpel klinkt, maar nogal wat van je vraagt. Zoals je eigen ego aan de kant zetten en jouw ongetwijfeld zinvolle kennis en ervaring nog even laten voor wat ze zijn tot je de kaart van je klant voldoende kent.