Je perspectief bepaalt je waarheid

Door het project ’Buurt Bestuurt’ van Burgermeester Aboutaleb beslist  in de wijk het Nieuwe Westen een buurtcomité over een deel van de prioriteiten van de politie. “Tweehonderd politieuren mogen ze verdelen over problemen die zij belangrijk vinden”, zo las ik in NRC Next. In de nabijgelegen Pupillenbuurt bleek dat na invoering van Buurt Bestuurt het […]

Door het project ’Buurt Bestuurt’ van Burgermeester Aboutaleb beslist  in de wijk het Nieuwe Westen een buurtcomité over een deel van de prioriteiten van de politie. “Tweehonderd politieuren mogen ze verdelen over problemen die zij belangrijk vinden”, zo las ik in NRC Next. In de nabijgelegen Pupillenbuurt bleek dat na invoering van Buurt Bestuurt het vertrouwen in de politie met 26 procent is toegenomen.

Criminoloog Tom de Leeuw van de Erasmus Universiteit uit zich in dezelfde NRC Next sceptisch over het project.
„Het is maar zeer de vraag of de veiligheid hier echt door zal toenemen”, stelt De Leeuw. Hij noemt het „tekenend” dat bewoners uit het Nieuwe Westen duivenoverlast als prioriteit bestempelen. „Alsof er in een achterstandswijk geen grotere problemen spelen. Bewoners kunnen hoofdzaken en bijzaken moeilijk scheiden. De politie zou zich daar niet door moeten laten leiden.”, zegt hij.

Fascinerend. Want waar gaat het hier nu eigenlijk om?

Wat is het doel van de inzet van politie? En waar gaat het debat om? Vanuit de zienswijze van de criminoloog, expert op dit gebied, is een soort ’objectieve’ veiligheid het hoogste doel. Waarbij de experts op hoog niveau bepalen wat de criteria zijn, daarbij veel verder kijkend dan de dagelijkse praktijk van bewoners.

Vanuit het perspectief van de bewoners gaat het uiteindelijk om hun dagelijkse beleving van veiligheid, gewaarborgd door de agenten waar zij nu zelf veel meer contact en dus ook voeling mee hebben.

Een discussie waar je op dit niveau nooit uit gaat komen.

Beiden hebben tenslotte “gelijk”, vanuit hun perspectief. 

Hier kom je pas uit als het gesprek wordt gevoerd over de achterliggende beleving van de werkelijkheid. In dit geval “wat is de taak van de politie in de wijk” en “wat telt bij het bepalen van wat veiligheid is; de beleving van burgers, het oordeel van experts, of beiden?”

Het voeren van het gesprek naar dit achterliggende niveau, leidde bij een project dat volledig in een impasse was geraakt, recent tot het weer verder gaan, binnen twee dagen. En niet onbelangrijk, waarbij binnen een dag ook 2,5 miljoen bespaard werd door dit gesprek en het inzicht in elkaars perspectief…

We zien dit ook vaak als resultaat van een belevingsonderzoek.

Waarbij we  doorvragen naar het niveau achter de woorden; naar de vraag ’wat moet er waar zijn om dit verhaal logisch te maken?’. In de analyse van afzonderlijke (zuivere) interviews, beginnen we met deze belevingen met elkaar in contact brengen. Wat pas echt gebeurt in workshops waarin onze ’rode draden’ worden besproken met elkaar. Waarna acties worden ondernomen die verder gaan, doordat ze vanuit de onderliggende belangen en zienswijzen worden opgepakt.

Beste bestuurders van dit land, laat u uitdagen om ook het gesprek op het niveau van onderliggende zienswijzen te voeren.

Verbind de perspectieven van experts aan die van ervaringsdeskundigen, en zie ook hoeveel verder je dan kunt komen.